hush baby

پاییز دنباله ی مداد رنگی گمشده ی من است

   دیگر پیداست که گیاهم

   مادرم می گوید هرزه

       -به ساقه هایت نمی پیچم اگر  پاپس نکشی-

            پدرم می گوید خاری ست و دردش به هیچ نمی خورد

اما من فکر می کنم

         ادامه ی دستان زمینم

                                                  که تبلور یافته ام

breath n0 more

با این چراغ های چشمک زن، بی شک می میرم گوشه ی خیابان دلت!

پهلو می گیرم

                          خالی

                             خراب

                                 خمیده

    به هوای تو آمده بودم!

                 که بی هوا   فسیل شدم!

                  

پ.ن: و باز هم  خسته ی روز برفی، رفیقتو با اینهمه خاطره بازی تنها نزاری

خانه ی ما

 دار قالی که نه!

        مکافات بود

             که روی گل بوته هاش

 رج به رج گره می خوردم

دیوونه که عقل درست و درمون نداره، دیوونه که باشی دلگیر نمی شی، از خودت هم عقب می افتی، دیوونه که باشی، فرشته ی روی شونه ی چپ ِت گریه می کنه

اما یه روز... منِ دیوونه ت رو به بند می کشی و خودتو بر می داری و می زنی به بی دلی!

یه جای خیلی دور.....که آسمونش رنگ آسمون شهر تو نباشه...

من تنها به    رسالت تو   ایمان دارم 

تو که خوابی...از شب چی می دونی؟

نام ام 

         غباری استُ بر کتیبه ی دلت 

                                وای اگر باران ببارد...

نقطه سرخط

می نویسم 

         تا فراموش نکنم/نشوم!!