lo0king for paradise
روزی ورق بر می گردد
و گریه، که شکل مادر من بود
از سر چشمهایم
خواهد ا ف ت ا د...
زمستانم
خیلی زمستانم عزیز، خورشیدی بباف برای شبهایم، که بماند، که بماند...
بباف تمام روزهایی را که شکافتم...که بریدم...که بریده ام
رج بزن مرا
و رفو کن ...تمام نداشته هایم را
فریــــــــــــــــــــاد
فریاد را که نمی زنند
فریاد را می کـــــــــــــــــــــشند
تـــــــــــــــــــــــــــــــــــا خود کلانتری
تا زنگ بزند به هر چه در و میله ی آهنی
که باز شوید و برقصید و بزنید این یکی ساز را هم
به کوک او!
من جیغ نمی کـشم
فریادهایت را بریز توی حلقم
تا کشیده بشود از این سر دنیا
تــــــــــــــــــــــــــا سری که ندارد آنور
سودایی!
تو هم می توانی چادرت را بکشی بر سرت
و بزنی به پس کوچه های غزل بی قافیه
و خود فروشی کنی
غلط یا
درست مثل شعرهایم!
مانیا ط. 85
lost
چشماتو ببند و کش بیا....تا اونروز...همونروزی که توی تقویم کهنگی هام تا ابد هم خاک نمی خوره. کنار خودم میشینم و از روزی حرف می زنم که زنی توی طالع ام...جیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ می کشم
the way you lie
خدایی که تو باشی! یا نباشی!
که در هذیان های مادربزرگ، بزرگ بودی و آن بالا!! پیر شده ای و دیگر تیغت نمی بُرد!
thats no way to say goodbye
گرمِ زنده بودنم! حتی بی تو
هنوز جلوی آینه می ایستم، موهایم را می بندم و برای هر عابری دندان تیز می کنم!
اما...انکار نمی کنم که همیشه سرم را روی نیزه ی نگاه تو دیده ام!!
